در روزهای نزدیک به دومین سالگرد فعالیت‌ام در شرکت این مقاله کوتاه را مینویسم. پیشاپیش به علت بیان بعضی موضوعات که شاید کمی تند و تلخ باشد پوزش می طلبم. اگر اشتباه نکنم خاطرم هست روزهای ابتدایی ورود به شرکت اولین درخواستی که از بنده شد، مطرح کردن انتقاداتی در رابطه با روال های موجود در شرکت بود که با توجه تجربه کم از آن فرصت شاید به خوبی نتوانستم استفاده کنم اما چند مورد ظاهری را مطرح کردم. هر چند به این اعتقاد دارم از زمان ورودم تا به امروز تغییرات بسیار خوبی از لحاظ اصلاح روال ها، تعویض مدیران، اضافه شدن نیروی انسانی کارآمد، ورود به موضوعات فنی جدید و . در شرکت به وجود آمده است.

این مقاله کوتاه صرفا جهت بررسی تغییرات اخیر در نفرات و نحوه برخورد با نیروها می‌باشد، و به این نکته واقف هستم که برخی از مسائل مطرح شده در این جا احتمال دارد با آگاهی از دیگر مسائل اولویت کمتری داشته باشد اما امیدوارم بتوانم نیت خیر خودم را جهت بهبود شرکت در پس این کلمات به گوش بزرگواران برسانم. برای بررسی بهتر و عدم سیاه نمایی، بررسی این مساله را در دوبخش تاثیرات مثبت و منفی مطرح می نمایم.

با سلام و احترام خدمت معاونت محترم بهره برداری برق منطقه ای .

صراحتا خدمتتان عرض میشود که با تمام وجود برای  وضعیت اداره صنعت برق در کشور عزیزمان ایران متاسفم،  امیدوارم نگاه غمگینتان در جلسه امروز حاکی از نا امید شدن نسبت به اصلاح وضعیت  نابسامان موجود در صنعت برق نباشد. پس از گذشت دوسال از زمان آغاز فعالیت کاری، به عنوان یک جوان نو پا در صنعت، مواجه با یک ساختار غیر منعطف و بی منطق و بعضا بی سواد به نام سیستم دولتی قطعا بسیار دردناک است. بنده در همین مدت محدود این درد را با پوست و استخوان درک کردم هرچند حضور امثال جنابعالی همیشه باعث تقویت انگیزه پیمانکاران فعال در صنعت برق میشود، حال  آن که وضعیت موجود سه راه پیش روی امثال بنده نمیگذارد. اول این که با قبول شرایط موجود جان و تن و روح خود را فرسایش داده و دست به عصا با قبول یا تغافل نسبت به وضعیت موجود ادامه داده، دوم این که در برابر این وضعیت نابسامان ایستادگی کنی و تا آخرین نفس فریاد بزنی و هرگونه مخاطراتی را به جان بخری و سوم این که مانند اکثر هم قطاران کوله بار سفر را بسته و وطن را ترک کنی.

اين روزا واقعا از لحاظ كاري پرمشغله ترين روزهامو سپري ميكنم، واقعا دوست دارم كسي كنارم و حامي ام باشه.

فشار هاي رواني كار زياد شده، از طرفي كسي نيست كه التيام بده، قشنگ دارم حس ميكنم روحم انگار داره با سمباده خراشيده ميشه. اميدوارم راهي كه انتخاب كردم درست باشه.

جلسه امروز براي جواب دادن به يه عده بي دانش ديگه پتك اخر بود.

#صدوق

#فيل_مركز

#مركز_پيام_لعنتي